Bismillahirrahmanirrahim,
Sabahın feyz ve bereketini aldık, güne hayırla başladık inşaallah. Dün gece dostlarla beraberdik. Allah hepsinden razı olsun. Aynı mekanı paylaşan insanların birbirine muhtaç olmalarından kaynaklanan zaruri bir arkadaşlık değildi bu. Birbirini Allah rızası için seven, Allah rızası için muhabbetleşen, gönül birliği olan güzel insanlardan bahsediyorum. Madden olamasa da manen hep beraber, hep bir olan insanlar.
Yakınken kıymetlerini bilemedik. Ama çok şükürki, teknoloji vesilesiyle halen görüşebiliyoruz. İçimizi boşalttık, rahtladık inşaallah bir nebze. Sıkıntımız var, tamamen kendimizden kaynaklanan sıkıntılar. Ne para, ne iş, ne de aş... Günah işlemeye devam ediyoruz ve de bile bile bunlarda ısrar ediyoruz. İnsan göz göre göre neden haram işlerde bulunurki? Allah'ın varlığını , birliğini bildiğimiz ve de her an izlendiğimizden haberdar olmamıza rağmen neden nefsimize yenik düşeriz? Demekki samimiyet yok, ihlas yok. Parçaları birleştirmede eksiklerimiz çok.
Ye'se düştüğümüz zamanlar oluyor, sonra silkiniyoruz kendimize gelmeye çalışıyoruz ve tevbe ediyoruz. Hata yaptığımızı bile bile, bin kere tevbemizi bozmuş olsak bile yine de Rabbimizin sonsuz rahmetine sığınıyoruz. Biliyoruzki, O'nun merhameti, şefkati çok engin. O an kalbimi huzur ve sükun kaplıyor, rahatlıyorum. Yüce Mevla'nın rahmet kapısı ardına kadar açık çünkü, bunu biliyorum.
Aciziz, hatalar yapıyoruz, Sen affeyle ya Rab. Bizi azabınla yargılama, bizi rahmetinle ve merhametinle hesaba çek. (amin)